Aslında bu tür özel günleri çoğunlukla sosyal medyadan ya da gündemden takip ederim. Anneler Günü, Babalar Günü derken, ben de kendi iç dünyamda bir köşeye çekilip bu günleri öylece geçiririm. Biraz da kendimi avutmaya çalışırım bu zamanlarda.
Bu sabah kapı çaldı. Ne olduğunu anlamadım önce, “Hayırdır inşallah” dedim içimden. Kapıyı açtım, Doğukan oğlum gelmiş. “Babalar günün kutlu olsun” dedi ve yanağımdan öptü. Küçük bir dokunuştu belki ama kalbime kocaman bir sevinç düştü. Ardından torunlarım Ada ve Ali Kerem geldiler. Onlar da aynı şekilde babalar günümü kutladılar. O an gerçekten mutlu oldum, değer verildiğimi hissettim.
Ama insan böyle zamanlarda ister istemez geçmişe gidiyor. Aklıma kendi babam geldi. Ne yazık ki bir kez olsun onun Babalar Günü’nü kutlamadım. Aslında sadece ben değil, bizim kuşağın büyük bir kısmı için böyleydi. O zamanlar Babalar Günü diye bir kavram yoktu, sonradan çıktı hayatımıza. Ama yine de düşününce, içimde bir sızı oluyor.
Yine de iyi ki var bu günler… Hayatta olan babalar hatırlanırken, ebediyete intikal etmiş olanlar da dualarla yad ediliyor. Ben de bu vesileyle başta kendi babam olmak üzere, rahmete gitmiş tüm babalarımızı rahmetle anıyor, ruhlarına birer Fatiha gönderiyorum.
Baba olan herkesin Babalar Günü’nü kutluyorum. Evlatlarıyla gururlanan, omuzlarındaki yükü sessizce taşıyan tüm babaların günü kutlu olsun.
Çok güzel bir yazı olmuş ???? kaleminize sağlık ????
Babalar gününüz kutlu olsun ⭐Çok güzel bir yazı olmuş kaleminize sağlık ????