Ateş Düştüğü Yeri Yakar Derler

Bu ateş öyle bir ateş ki; herkesi yaktı geçti.
Geriye kalan yıkım, geriye kalan göz yaşı,
geriye kalan çaresizlik…
Geriye kalan haksızlık, adaletsizlik, insanın insanı nasıl yok edişi; insanlığın da yıkılan binalar, yok olan canlarla birlikte yok oluşu.
Geriye kalan, kimsesiz çocuklar.
Çocuksuz kalan analar, babalar.
Eşini, yoldaşını, hayat arkadaşını kaybeden fidanlar…
Yerle bir olan yuvalarda çaresiz bırakılan canlar
Arşa yükselen feryatlar, sönüp giden hayatlar, bir daha tütmeyecek olan ocaklar
Bir umut deyip çaresizce bekleyen yürekler…
Yürekten gelen, dualar, dilekler…
Gözü yaşlı, gönlü kırık bekleyişler…

Bir yanda bir can kurtarabilirim diye, gecesini gündüzüne katan yürekler, durup dinlenmeden verilen mücadeleler, emekler…
Yüzlerde bir can kurtarmanın mutluluğu, göçükten gelecek bir sesin umudu. 


Diğer yanda geç yapılan müdahaleler, çaresizliğe terk edilen yürekler…
Kör olan gözler, sağır olan kulaklar…gerçeği ifade etmeyen diller.

“  Kader “deyip kapatılan gerçekler…
Sarılamayan yaralar, yetiştirilmeyen ilaçlar, engel olunan yardımlar, yardımseverler…

Öldüren deprem mi ?
Yoksa tedbirsizlik mi?
Göz yumulan, yanlış yapılaşma mı ?
Satılan vicdanlar… rüşvet, yolsuzluk,
imanı para olan katiller mi?
Yoksa “kader” değip işin kolayını seçmek mi?
Ne kadar kolay değil mi?
“Kader, mukadderat “deyip  sorumsuzluğu, maskelemek….

Onca canın, onca yıkımın, vebali kime ?
Sebep olanlara mı ?
Menfaat uğruna göz yumanlara mı ?
Rüşvet karşılığında onay verenlere mi ?
Birileri yaptı, birileri göz yumdu….ne farkı var?
İkisinin biribirinden farkı  var mı?
Yok.
Biri yaptı, biri kontrolsüzce onay verdi.
Milletin emeğini çaldı, umutlarını, hayallerini çaldı; en kötüsü varıyla birlikte canını da aldı…

Canlar gitti, yurt ağladı
Acılar yürek dağladı
Kalanların hali yaman…
Arşa çıktı, feryat figan…

Kelimelerin kifayetsiz kaldığı, sözün bittiği yerdeyiz….

Hayatını kaybeden canlara Allahtan rahmet, yaralılara acil şifalar, yakınlarını, evini yuvasını kaybeden tüm canlara sabır ve dayanma gücü diliyorum.
Elimizden gelen yardımlarımız, yüreğimizden gelen dualarımız ve bütün benliğimizle yanlarındayız.
Anasız babasız kalan çocuklara, evladını kaybeden ana babalara, ailesini kaybeden yüreklere, evsiz barksız kalan canlara ….
maddi manevi varlığımızı hissetmek, elimizden gelen, gücümüzün yettiğini kadarıyla yardımcı olmak, yanlarında olduğumuzu hissettirerek;
Kimsesizlerin kimsesi olmak, seslerine ses vermek, yaralarına bir nebze de olsa derman olmak insanlık vazifemizdir.

Ve bunu insan olan herkesin gücü ölçüsünde, hatta gücünün üstüne çıkarak nasıl yaptığını, yapmaya çalıştığını görüyoruz.
El ele, omuz omuza , birlik ve beraberlik içinde.

Tabii ki insan olan…
insanlığını, vicdanını paraya satan,
bile bile insanların malını çalan, canına kast edenler değil.
Onlar çaldıklarıyla kaçma peşinde.

Allah böyle bir felaketi bir daha yaşatmasın inşallah.

Bu kadar can kaybına sebep olanların, bu kadar insanın vebalini alanların,
menfaat uğruna göz yumanların, yıkımlara  sebep olanların en ağır cezaya çarpıtmalarını diliyorum.
İnşallah kimsenin ahı yerde kalmaz.


Sağlıkla kalın, sevgiyle kalın, umutla kalın.